EMDR

Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Yeniden İşleme (EMDR), 1980'lerin sonunda Francine Shapiro tarafından geliştirilen kanıta dayalı bir psikoterapi çeşididir. EMDR, beynin sağ ve sol kısımlarını çift taraflı uyaranlarla harekete geçirerek rahatsız edici anıların, stresli olayların, çocukluk travmalarının olumsuz etkilerini azaltmayı amaçlar.

 

Genelde işlenmemiş olumsuz deneyimler ya da yoğun duygu içeren anılar beynin ayrı bir bölmesinde donmuş bir şekilde yer alır. Bu anıların, tam hatırlanmasa bile duygusal yükü yoğundur ama beynin frontal bölgesi (akılcı beyin, planlama, tasarım, bilinçli düşünmeden sorumlu olan bölge) ile bağlantısı kopuktur.

Çift taraflı uyaranlar stresli anıların ve olumsuz inançların işlenmesine yani bu anıların da diğer anılarla bütünleşmesine ve entegre olmasına yardımcı olur. EMDR beynin yeni ve yapıcı bağlantılar kurmasına, sıkışıp kalan anıların yeni anlamlarla ortaya çıkmasına olanak sağlar.

 

EMDR, travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), anksiyete, depresyon, bağımlılık, somatik bozukluklar ve daha birçok psikolojik rahatsızlığın tedavisinde etkilidir. Travmatik veya yoğun acı içeren bir deneyim meydana geldiğinde bireyin sinir sistemi, duygu regülasyonu ve stresle başa çıkma mekanizmaları olumsuz olarak etkilenir.

Sonuç olarak, kişi kendini sıkışmış hissedebilir, aynı yıpratıcı davranış kalıplarını tekrarlayabilir, stresli anları tekrar tekrar hatırlayabilir, bu anıları yeniden yaşıyormuş gibi hissedebilir ve acıyı ilk günkü gibi deneyimlemeye devam edebilir. Bu durum da fiziksel ve duygusal yoğunluğu artırmaya devam eder. EMDR terapisi ise bu sıkışıp kalmış veya donmuş anılara ve temel olumsuz inançlara erişip bunları yeniden işleyerek beden ve zihnin iyileşmesine olanak tanır.

 

EMDR ile ilgili bazı yanlış bilinenler, bunun bir hipnoz şekli olduğu veya rahatsız edici anıları silmek için bir teknik olduğu şeklindedir. Aslında EMDR, duygusal sıkıntıyı azaltmak için anıları ve inançları işlemeye ve yeniden çerçevelendirmeye yardımcı olur. Asıl amaç anıyı yok etmek değil anıyı yeniden anlamlandırmak ve kendimizle ilgili olumsuz inançları yapıcı hale getirerek o anıdan çıkardığımız mesajı işlevli hale getirmektir.

Sonuç olarak anı değil anıdan çıkarılan anlam değişir ve bu da kişinin kendiyle olan ilişkisini yapılandırmasına yardımcı olur.